„Templariusze Miłość i Krew”, reż. Peter Flinth

Najwspanialsza produkcja ukazująca średniowieczne czasy, jaką kiedykolwiek widziałam. Ciężko mi do czegoś porównać ten film, gdyż nie czytałam zbyt dużo o średniowiecznych czasach w książkach, ani nie oglądałam zbyt dużo filmów z ową tematyką. Ale na temat średniowiecza mogę powiedzieć dużo. Według mnie to najlepsza epoka w dziejach świata. Owszem, starożytny Egipt też jest niesamowity, ale to właśnie do średniowiecza powraca się tak często – ja przede wszystkim. Uczestniczę w inscenizacjach (Bitwa pod Grunwaldem, oblężenie Malborka, turniej w Gniewie) już od 2 lat i takiej atmosfery jaka tam jest, nie da się porównać z niczym innym.

Będąc dobrze przygotowaną z czasów rycerzy i królów, mogłam obejrzeć film i ocenić go profesjonalnie. Oczywiście jeśli chodzi o dopracowanie filmu na potrzebę tamtych czasów. I powiem jedno – rewelka. Wszystko dopracowane, pięknie zrobione, istna uczta dla kinomana. Uwielbiam filmy, w których nie trzeba się starać, aby domyślić o co chodzi. Mówię o otoczeniu. Film, gdzie trzeba się zastanawiać „Hmm, a co to jest? Przecież miało być średniowiecze a tu renesans się kłania” nie jest dobry. Świat przedstawiony dużo mówi o samym filmie, a takiego znudzonego widza na pewno przyciąga. Mnie zachęcać nie trzeba, ale jednak dobrze jest nacieszyć oko dobrym kawałkiem filmu.

Zachwycało mnie dosłownie wszystko. Widoki, miasteczko, klasztory, postacie i oczywiście mężczyźni. Zakochałam się w odtwórcach głównych ról! Stwierdzam, że Szwedzi to nieziemscy przystojniacy – niebieskie oczy, piękna twarz, wygląd przyprawiający o bicie serca.

W ani jednym momencie nie zajechało ckliwością, jeśli miała być rzeź to była, jeśli spokojne życie to było spokojnie. Ukazanie klasztora „wspaniałych sióstr” było rewelacyjne, oddanie sposobu bycia ówczesnych sióstr zakonnych, dla których liczył się tylko bóg było dobrze zrobione. Jedyne, co do czego mogę się przyczepić to fakt końca filmu, ale to tylko mały szczegół.

Ocena ogólna: 10/10
Historia życia Arna, syna skandynawskiego szlachcica. Gdy jako dziecko chłopiec ulega poważnemu wypadkowi, matka modląc się o jego zdrowie obiecuje oddać go do klasztoru jeśli tylko wyzdrowieje. Gdy Arn wraca do zdrowia matka dotrzymuje obietnicy i młody szlachcic zostaje wysłany do lokalnych zakonników. W wolnych chwilach uczy się on władania mieczem od jednego z byłych templariuszy. Po opuszczeniu zakonu będąc przejazdem u przyjaciół Arn odmawia odbycia stosunku z młodszą córką gospodarza. Dziewczyna w akcie zemsty oskarża młodego szlachcica i własną siostrę o grzech nieczystości.
W konsekwencji szlachcic zostaje wysłany do Ziemi Świętej jako jeden z templariuszy. Dzięki nabytej umiejętności władania mieczem szybko staje się postrachem innowierców rabujących chrześcijańskich kupców. [filmweb]